In deze tijd spreken we steeds meer van samengestelde gezinnen. Prachtige woorden ontstaan zoals bonuskind of pluskind. Prachtige woorden die een hogere frequentie van energie bevatten. Maar de realiteit is vaak niet zo harmonieus.
We hebben te maken met verschillende waarden en normen uit verschillende familielijnen waardoor er vele geraaktheden kunnen ontstaan.
Is dit fout? Ik geloof niet in goed of fout, maar in situaties die laten zien waar ik nog niet in contact ben met mijn hart en essentie, en waar ik reageer vanuit persoonlijke beperkende overtuigingen en patronen.
We hebben de ander nodig om aangeraakt te worden zodat we zelf de verantwoording kunnen nemen om ons hart en essentie te bevrijden. We leren door elkaar, via elkaar en met elkaar.
Zou de evolutie dan er voor gezorgd hebben dat er meer samengestelde gezinnen ontstaan om sneller in hartsbewustzijn te kunnen evolueren?
Ik sluit dat niet uit om met elkaar naar meer liefdevolle verbindingen te mogen groeien, zodat er steeds meer vrede en harmonie op aarde komt en wij daar allemaal een steentje aan bijdrage door al te beginnen in ons eigen gezin. Samengesteld of niet. Samen op weg naar meer gelijkwaardigheid.
Maar wat is liefde?
Tijdens mijn werk ervaar ik dat vele mensen hoge waarden toekennen aan het woord liefde. We kleuren het woord liefde in met onze eigen waarde en normen. Als we uit gaan zoeken hoe een liefdevolle omgeving voelt, komen we vaak op een “simpele” verklaring. We ervaren een liefdevolle omgeving als je jezelf mag zijn en het gevoel krijgt dat je goed bent zoals je bent.
Liefde is geen (voor)oordelen hebben. Er is geen goed. Er is geen fout. Het is ruimte om eigenheid te ontdekken.
We hebben allemaal ruimte en respect nodig om onze eigenheid te vinden, vast te houden en te mogen leven. Een veilige liefdevolle omgeving is een omgeving zonder oordeel waar men met aandacht aanwezig is voor elkaar. Maar hoe werkt dat? Hoe geef je niet te veel ruimte van jezelf weg en behoud je je eigenheid? En wanneer neem je te veel ruimte in?
Dat is een hele klus en heeft vooral te maken met in verbinding blijven met je eigen behoeftes en open staan voor de behoeftes van de ander. Dat betekent dat je allebei evenveel ruimte krijgt in een relatie: 50-50. Jij mag zijn wie jij bent en de ander mag zijn wie hij/zij is. Een relatie aangaan met elkaar vanuit het hart. Hoe meer jij jezelf kunt zijn, hoe meer je de ander zichzelf kan laten zijn.
Ieder van ons leert zijn eigen plek in te nemen. Geen machtsspelletjes, intriges en oordelen meer. Liefdevol met elkaar omgaan vraagt eveneens om structuur en begrenzing. We spreken het kind aan op zijn gedrag niet op wie hij/zij is. Het gedrag zegt niets over je waarde als persoon. Je bent tenslotte al volwaardig geboren.
Stel jezelf eens de vraag hoe je veiligheid kunt bieden aan jezelf?
Wat is er voor nodig? Als jij je veilig voelt in je (samengesteld) gezin dan kun je ook meer veiligheid bieden aan de andere gezinsleden. Dat is namelijk voor iedereen anders.
Veiligheid voelen is zo belangrijk om die open ruimte te ervaren, zodat je kunt ontdekken wie je werkelijk bent. Je kunt het kind begeleiden en ondersteunen door een liefdevolle spiegel voor te houden en vanuit een neutraliteit aan moedigen om uitdagingen en leermomenten aan te gaan zodat het kind durft te vallen en weer leert opstaan.
En wij volwassen mogen er bewust van zijn dat wij tegelijkertijd leren van onze (bonus)kinderen. We hoeven niet alles te weten. We mogen als ouder zelf ook vallen en weer op staan. Wat voor een spiegel geef je daar het kind mee? Dat perfectie niet bestaat! Pff weer meer authenticiteit bevrijdt, maar ook faalangst zal afnemen.
Faalangst wordt ontwikkeld omdat we bang zijn foutjes te maken en dat wij dan zelf niet meer van waarde zijn.
Maar “foutjes” zijn leermomenten, groei momenten of we kunnen ze ook ervaringsmomenten noemen.
Zo ontdekt het kind zijn eigen kracht en neemt het vertrouwen op zichzelf toe.
Hoe fijn zou het zijn voor onze kinderen dat ze voelen dat je er als ouder bent, terwijl je ze ondersteund en begeleidt om zijn eigen boontjes te leren doppen terwijl het voelt dat je als ouders er wel bent.
We zijn er wel maar leren ook in Liefde los te laten. Een heel proces voor ouders. Maar als de verbinding tussen ouder en kind blijft bestaan, ervaar je beiden het gevoel dat het oké is en zal loslaten makkelijker gaan.
Communicatie is het middel om verbinding te behouden.
Zonder oordeel communiceren zorgt voor ruimte waarin men eerder geneigd is om zijn verhaal te vertellen. Probeer het kind te helpen contact te maken met haar/zijn gevoel en dit gevoel onder woorden te brengen. De juiste vragen kunnen het kind ondersteunen om het gevoel helder te maken. Hij zal zich gezien en gehoord voelen en daardoor begrepen.
Verbindende communicatie is de sleutel naar gelijkwaardig contact. Vanuit die gelijkwaardigheid mogen we aangeven wat we nodig hebben. Dit betekent echter niet dat je het ook krijgt. In open, eerlijke en duidelijke communicatie leert het kind zichzelf en anderen te begrijpen en in te zien wat ieder nodig heeft.
Het is belangrijk om behoeftes aan te geven vanuit de ik-vorm en die behoeftes te onderbouwen vanuit je gevoel.
Zo leren we begrijpen dat iedereen andere behoeftes en meningen kunnen hebben. Niemand is hetzelfde en dat is oké. Er is ook hier weer geen sprake van goed of fout maar we zijn anders.
Natuurlijk kan het zijn dat je allebei andere dingen wilt, dan kun je samen een compromis sluiten. Bij een compromis sluiten is het wel belangrijk dat je trouw blijft aan jezelf. Hoe vaak gebeurt het niet dat je een compromis sluit om er vanaf te zijn?
Ook jij mag er zijn!
In contact blijken veel conflicten te ontstaan omdat de ander voelt dat hij/zij te weinig ruimte krijgt om zichzelf te zijn in een relatie. Hoe minder ruimte je ervaart, hoe meer je het gevoel van verstikking krijgt, hoe sneller je weg wilt vluchten en uit verbinding gaat.
De verbinding met het hart en de essentie wordt gesloten. Natuurlijk is het noodzakelijk in een gezin om aan elkaar aan te passen, maar wel dat het nog steeds goed voelt dat je jezelf kunt en mag zijn.
Wat voelt goed voor jou EN wat voelt goed voor mij. Op deze manier kunnen we voor elkaar leren zorgen waardoor het hart open blijft naar elkaar.
Iedereen wil gezien en gehoord worden. De (plus) kinderen maar ook de (plus) ouders. We zijn gelijkwaardig en liefdevol naar elkaar door open te staan voor alle gezinsleden.
Het gaat er uiteindelijk niet om wie er gelijk heeft of waardevoller is. Het gaat erom dat we elkaar leren begrijpen en elkaar de ruimte geven om te mogen zijn wie we zijn. Terwijl de verbinding met elkaar blijft bestaan.
We zijn allemaal waardevol! Maar zeker ook uniek!
Ik heb mijn plek EN jij hebt jouw plek en dat is oké
Ik heb mijn waarde EN jij hebt jouw waarde en dat is oké
Ik heb mijn kleur EN jij hebt jouw kleur en dat is oké
Ik mag zijn wie ik ben EN jij mag zijn wie jij bent en dat is oké