De reis van angst naar liefde en de ontwikkeling van ‘Colours of our Heart’
Wilga Zibel had geen gemakkelijke start in het leven. Ze voelde zich als kind geplaatst in een harteloze wereld die zij (begrijpelijkerwijs) niet begreep, en het ontbrak haar aan hulp om het allemaal beter te begrijpen, c.q. het een plek te geven. Dat zorgde ervoor dat zij zich een buitenbeentje voelde, en om dat te compenseren ging ze zich aanpassen en verloor ze zichzelf in de buitenwereld. Waardoor ze zich wanhopig voelde, in feite niet in deze wereld wilde zijn, en zij in haar puberleeftijd anorexia ontwikkelde. Haar aandoening bracht haar noodzakelijkerwijs in contact met therapeuten en haar zelfinzicht groeide daardoor enorm. Maar hoezeer haar kennis omtrent zichzelf ook groeide, en ze daardoor stappen vooruit zette, toch kreeg ze telkens weer een terugval. Op haar 28e kwam ze tot de ontdekking dat dit te maken had met hoe ze zich voelde over zichzelf; ontoereikend te zijn en er niet toe doend. Door dit besef ging ze invoelen wat ze werkelijk nodig had om te ervaren dat ze zichzelf kon en mocht zijn. Niet door zich af te sluiten, maar door haar pure kern te koesteren en te leren beschermen. Haar hart te beschermen door grenzen neer te zetten, vanuit compassie met en vanuit liefde voor zichzelf. Het was een intensieve en lange leerweg, die zoals Wilga zelf aangeeft ook nog niet ten einde is. Vanuit het besef dat er veel kinderen en volwassenen zijn die met gelijksoortige problemen worstelen, ontwikkelde Wilga een coachingprogramma, een bewustzijnstraject, dat hen kan helpen, met de toepasselijke naam Colours of our Heart.
Wilga beschrijft dit proces en het programma als volgt:
“Ruim twintig jaar heb ik onderzoek gedaan naar de oorzaak van labels en in mijn gedachtegoed Colours of our Heart verwerkt: een gedachtegoed waar de verbinding tussen ratio en gevoel (hoofd en hart) centraal staat. Colours of our Heart neemt je mee om de verbinding te voelen met jouw eigen kracht, jouw zelfvertrouwen en jouw (eigen-) waarde.
Het Colours of our Heart traject is ontwikkeld voor iedereen, maar in het bijzonder voor ‘nieuwetijdskinderen’, die in veel gevallen ‘labeltjes’ hebben gekregen (ADD, ADHD, autisme). Deze (vaak) hooggevoelige kinderen komen juist met een boodschap. Zij hebben een diep verlangen om in verbinding te mogen blijven met hun hart en intrinsieke waarden. Daardoor hebben zij meer moeite om zich thuis te voelen in de wereld en de gebaande paden te bewandelen. Dit kan ertoe leiden dat zij zich niet goed verbonden voelen met wie ze werkelijk zijn en dus ook niet tot volle bloei te kunnen komen. Als we goed naar onze nieuwe generatie luisteren, nemen zij ons mee terug naar onze authentieke kern.
Colours of our Heart is ontstaan vanuit de gedachte dat iedereen een waardevolle plek in de wereld heeft en dat je die niet hoeft te verdienen door bijvoorbeeld te presteren. Met al je kwaliteiten en je beperkingen. Het Colours of our Heart traject is geen nieuwe therapievorm of methode maar een verbinding met alle delen van jezelf, hoofd én hart. Vanuit dit stevige fundament kan iedereen vanuit veiligheid, liefde, kracht en zelfvertrouwen zijn leven opbouwen.”
“Colours of our Heart helpt je ook om je meer te verbinden met jezelf, en daarnaast meer open te staan voor de verbinding met de ander. Wie ben ik? Wie ben jij? Samen naar een WIJ samenleving.”
Interview:
Interviewer: Wilga, dit boek heeft als thema hoe we angst minder plaats kunnen geven en meer kunnen gaan leven vanuit liefde. Bestaat er een wisselwerking tussen die twee gemoedstoestanden, of is het zo dat het één het ander uitsluit, dat liefde alleen kan bestaan als angst afwezig is? Kun je beschrijven welk beeld je hierbij hebt?
Wilga Zibel: Volgens mij zijn we alles en blijft angst een onderdeel van ons zijn. Angst is volgens mij het tegenovergestelde van liefde. Er is een gebrek aan verbinding met onze werkelijke waardevolle kern. De delen in onze persoonlijkheid die onze waarden nog niet kennen en/of voelen, gaan in de overlevingsstand en schieten in angst. Angst kan op twee manieren een rol in ons leven spelen. Angst kan een hoofdrol krijgen en op momenten dat we angstig zijn de leiding overnemen. De keuzes die we dan vanuit angst maken, zijn vanuit ons ratio aangestuurd en niet vanuit verbinding met onze diepste waarden. Maar je kunt angst ook zien als een boodschapper. Als je luistert naar het verhaal onder je angst, is het een wegwijzer om dat deel dat nog niet verbonden is met je waardevolle kern en het zich nog niet herinnert, op te gaan halen. Oftewel thuis te brengen bij jouw hart, zodat je steeds meer eenheid wordt en vanuit liefde kunt blijven leven. Dan verdwijnt de angst niet, maar neemt wel af en krijgt een andere rol in je leven. Alles in het leven draagt een dualiteit in zich. Ook angst. De donkere kant is dat het je kan remmen en je groei kan stoppen, maar de lichte kant of de kwaliteitskant van angst is dat het als een soort bodyguard naast je kan staan en alert of opmerkzaam is. Deze kant waarschuwt je als er echt “gevaar” is, waardoor je kunt reageren en begrenzen indien nodig. Op deze manier overstijgen we de dualiteit oftewel de afscheiding binnenin ons en creëren we samenwerking met alle kanten die we in ons dragen. We zijn alles en hebben een enorm potentieel aan aspecten waar we aanspraak op kunnen maken en waarmee we echt creërende en scheppende mensen kunnen worden. Liefde voelen voor je angst bevrijdt andere aspecten die ook vertegenwoordigd zijn in dezelfde energie, zoals opmerkzaamheid, alertheid, gevoel voor veiligheid, realiteitszin en het neerzetten van structuur.
Interviewer: Als ik je goed begrijp kun je angst verbinden met je waardevolle kern door hem als waardevolle raadgever te beschouwen? Zijn we doorgaans te bang voor onze angsten?
Wilga Zibel: We hebben inderdaad meestal angst voor de angst waardoor het een beperking wordt. Door er zonder oordeel, neutraal naar te kijken, dus vanuit liefde, kunnen we luisteren wat de angst ons te vertellen heeft, wat ons kan tonen met welk aspect we (nog) niet in verbinding zijn van ons totale potentieel. We zijn namelijk alles. We hebben ook kracht, vertrouwen, moed etc. binnen ons vermogen, maar op een moment van angst zijn we daar niet mee in verbinding. De angst toont je eveneens waar je behoefte ligt en biedt de kans om ermee in verbinding te gaan. Op zo’n moment maak je een verschuiving van beperkend bewustzijn naar een verruiming in bewustzijn.
Interviewer: Je zegt hiervoor dat je daarmee ook andere aspecten bevrijdt van dezelfde energie. Je benoemt opmerkzaamheid, alertheid, gevoel voor veiligheid, realiteitszin en het neerzetten van structuur. Wat is dan de verhouding van deze aspecten ten opzichte van liefde?
Wilga Zibel: Onze pure kern is liefde, en het is onze uitdaging om onze pure kern geboren te laten worden via ons mens zijn hier op aarde. Maar hoe doen we dat? Hoe gaan we onze liefdevolle (goddelijke) kern geboren laten worden via onze persoonlijkheid? Dit is een hele reis, een proces om te ervaren hoe we vanuit externe macht leven en hoe we de verschuiving kunnen maken naar verbinding met onze authentieke kracht. Dit is een proces van thuiskomen bij je liefdevolle kern. Daardoor ontdek je ook dat er een kwaliteit in je emoties zit die we kunnen gebruiken om onze zielsverbinding te beschermen hier op aarde, zodat deze kan schijnen door onze persoonlijkheid heen. De samenwerking aangaan tussen je ziel en je persoonlijkheid. Door deze samenwerking houden we authentiek leiderschap ook over onze emoties, waardoor ze niet meer vanuit het donker (macht) ingezet worden, maar juist vanuit hun kwaliteiten. De kwaliteit van angst is om je opmerkzaam en alert te maken als dat nodig is, zodat je je ziel kunt beschermen. Je kunt dan de energie van boosheid aanspreken om grenzen aan te geven zodat je in verbinding met je waardevolle kern kunt blijven. Ben je toch aangeraakt en daardoor uit verbinding met je kern, dan hebben we altijd nog de emotie verdriet. De kwaliteit van verdriet is dat we leren luisteren naar onszelf en horen waarom we verdrietig zijn en wat onze behoefte daarin is. Door daarvoor te leren zorgen, brengen we onszelf weer terug in ons eigen hart en bij onze waardevolle kern. Als we er op deze manier mee omgaan, dan kunnen we ons menselijke ZIJN via ons hart verbinden, waardoor juist ons menselijke ZIJN onze ziel beschermt en de kans geeft om tot uitdrukking te brengen hier op aarde.
Interviewer: Dus ons ego is zo slecht nog niet…
Wilga Zibel: Vanuit verbinding met ons hart, zorgt het juist dat onze pure kern (ziel) hier op aarde een plek krijgt en het leven kan leven.
Interviewer: Mooi wat je zegt over het ego. Het krijgt zo dikwijls de Zwarte Piet toebedeeld. Misschien wordt het tijd om in het taalgebruik c.q. denkgebruik onderscheid te maken tussen een besmet ego en een zuiver, of door liefde gezuiverd, ego? Daarop aansluitend; zou je kunnen zeggen dat uitsluiten of onderdrukken van menselijke wezensdelen niet de weg is, maar het zuiveren met liefde van alles wat bij het mens zijn hoort wel? En wat dan te denken van gevoelens als schaamte en schuld? Die krijgen ook vaak een plekje in de schaduw, terwijl het gevoel van schuld ook een verhelderende functie kan hebben.
Wilga Zibel: Klopt, het gaat om zuivering. En we zijn niet ons ego, we hebben er een. Zolang we ons er niet mee identificeren, kunnen we het inzetten. We hebben zoveel potentieel dat we niet inzetten omdat we nog niet verbonden zijn met ons authentieke ZIJN. In die zin kan schuld ons veel leren over welke waarde we niet geleefd hebben, omdat we dat (nog) niet herkenden en hoe we ons kunnen herverbinden met deze waarde. Door op deze manier te leren over onszelf en met compassie naar onszelf te kijken, zonder oordeel, komen we meer in verbinding met onze werkelijke (eigen)waarde en kunnen we ook meer compassie opbrengen voor de ander, waardoor het gemakkelijker wordt om te vergeven. We worden dan meer de persoon die we werkelijk zijn, en zijn in staat ons werkelijke potentieel te leven. Dan valt alles wat we in het donker beleven naar het licht, waardoor het een kwaliteit wordt. Schuld voelt misschien zwaar en donker aan, maar als we er licht op schijnen, voelen we de spijt en het verlangen van die kwaliteit. We kunnen voelen welke kwaliteit we niet herkenden, waardoor we het ook niet in konden zetten. Als we het zuiveren met licht, dan geeft schuld ons de waarde van datgene dat we eerst niet herkenden, zodat we de kwaliteit ervan kunnen leren inzetten.
Interviewer: Zo te zien heb je echt alles als uitgangspunt genomen in je programma en ben je er niet zomaar aan begonnen. Wat deed je besluiten het te starten en is er in de loop van de tijd iets gewijzigd in je inzichten hierover?
Wilga Zibel: In feite is mijn hele leven al een voorbereiding geweest om Colours of our Heart neer te zetten. Vanaf mijn twaalfde jaar ben ik al gaan schrijven en de (on)zin van het leven aan het onderzoeken. Op mijn zeventiende ben ik gaan zoeken naar een passend therapeutisch traject, maar ik vond steeds maar niet wat bij me paste. Vandaar mijn onderzoek naar al deze materie en het ontstaan van mijn eigen gedachtegoed.
De inhoud van mijn programma verandert niet, omdat het een beleving is die we zelf doorlopen, om dichter bij ons hart en onze werkelijke kern te komen. Wel de manier waarop het aan de man gebracht kan worden. We leven in een digitale tijd waarin online programma’s de weg zijn naar het collectieve bewustzijn. Hierdoor kunnen we de mensheid op een veel bredere schaal bereiken. Wel vraagt dit een bepaalde verantwoordelijkheid en onderscheidend vermogen, want er is veel aanbod. Omdat iedereen een ander proces doorloopt, ben ik altijd afgestemd op de cliënt die tegenover me zit. Daarbij vraag ik steeds wat de cliënt nodig heeft, om in verbinding te komen met hun eigen hart en liefdevolle kern. Het programma blijft zich ontwikkelen en vernieuwen. Er is altijd beweging en ontwikkeling.
Interviewer: Wat is je grootste wens, en wat wil je zelf nu nog het liefste bereiken met Colours of our Heart?
Wilga Zibel: Mijn grootste wens is dat we meer verbinding gaan ervaren met onszelf en elkaar, zodat we vanuit ons hart gaan leven en we samen een mooie (eenheids)samenleving kunnen creëren.
Interviewer: Dankjewel Wilga, voor dit boeiende gesprek!
Uit het boek: De moed tot Liefde
Ondertitel: Vijftien diepgaande gesprekken
Auteur: Han Kuik
